We lost the road

Beetje vreemd toch om bij je thuiskomst te merken dat de weg die je al meer dan 20 jaar gebruikt... weg is. Plots zit je daar met een grote zandbak voor de deur. Altijd leuk voor de (al dan niet buurt-)bewoners die zo'n werf 's avonds meteen inpalmen om commentaar te geven op het (even al dan niet goed) geleverde werk van die dag. Edoch... niet als het regent. En uiteraard stroomt net nu het water bij bakken uit de hemel. Maar kom, we gaan niet zeuren. Een nieuw rioleringsstelsel krijg je niet elke dag. Zeker geen 'gescheiden' systeem - afvalwater en hemelwater niet meer samen in een buis naar het sinds de zeventiger jaren obligate zuiveringsstation. Modern ecologisch denken heet dat. En daar hebben we geen probleem mee. Maar waar ze het in hun politieke hoofd vandaan halen om dit systeem aan te leggen in een niet eens zo oude wijk waar niemand deze waters gescheiden opvangt en dat allicht de eerstvolgende twintig jaar ook niet zal doen omwille van de hoge (zelf te betalen) verbouwingskosten - blijft ons een heel groot raadsel. Politieke vooruitziendheid? We zijn er wel onze vertrouwde, roodbruine straatstenen mee kwijt. Jammer... of toch niet. Want al jaren dromen we van een wat gezelliger aangelegde straat. Plannen hebben we nog niet gezien en dat gemis - niet alleen bij ons - is een dankbare voedingsbodem voor de vele gissingen over het eindresultaat. Let's wait and see...